Van 5 kamers en 2 trappen naar gelijkvloers: “Ik ben heel blij!”

Waar woonde je voorheen?

“Ik had een huis met 5 kamers en 2 trappen aan de Loosduinse Hoofdstraat. Daar heb ik 43 jaar gewoond. Eerder woonden we ook al in Loosduinen, mijn man was er geboren. Hij is een paar jaar geleden overleden. De kinderen waren allang het huis uit, dus woonde ik alleen in dat grote huis. Toen mij man stierf, vroegen de kinderen: en nu? Ik wilde er nog niet weg, maar na een tijdje ging ik het huis anders bekijken. Toen vroeg ik me af hoelang ik daar nog wilde blijven.”

Was het moeilijk om er weg te gaan?

“Een huis is een omhulsel. De herinneringen neem je mee. Zo zie ik het. En ik dacht: ik word 78. Nu kan ik alles nog zelf beslissen. Als ik niet meer helder van geest ben, wordt er voor mij beslist. Dan kom ik misschien ergens terecht waar ik niet wil wonen. Dat maakte het veel makkelijker.”

Hoe ben je aan dit huis gekomen?

“Ik belde Staedion om te zeggen dat ik me wilde oriënteren op een kleiner huis. Al snel kwam er iemand op bezoek die vroeg welke eisen ik aan een nieuwe woning stelde. Ik wilde graag een driekamerwoning in het centrum van Loosduinen, daar wilde ik echt blijven. En ik wilde liever niet op de begane grond, maar wat hoger met een lift. Dat voelt veiliger.”

Hoe ging het verder?

“Ik had gezegd dat ik geen haast had, maar al een maand later ging de telefoon: we hebben een huis voor u! Ik kon het gaan bekijken en laten weten of ik belangstelling had. Ooit was ik hier geweest, ik kende de plek. Geweldig! Dit kon ik beslist niet weigeren. Het is een hoekhuis met veel ramen en een leuk uitzicht. Als ik ’s avonds voor het raam zit, zie ik de verlichte abdij, prachtig. Ja, het is fantastisch.”

Hoe kijk je terug op de verhuizing?

“Het ging allemaal heel snel, maar ik ben er erg blij mee. Het had wel veel impact, want ik moest alles alleen beslissen, bijvoorbeeld over nieuwe spullen. Maar ik besefte: in het vorige huis woonde ik samen met mijn man, en dit is van mij alleen. Dat is een heel proces. Het werd versneld door de verhuizing. En omdat er in ons huis zo veel spullen stonden, kostte het veel tijd. Maar mijn lijfspreuk is: zet naast iets negatiefs altijd iets positiefs. Ik wist dat ik na de zware maanden van de verhuizing niks meer hoefde. En in dit nieuwe huis werden de keuken en de badkamer eerst helemaal vernieuwd, dus kreeg ik tijd om op te ruimen en in te pakken.”

Ben je erop vooruitgegaan?

“Zeker. Alles is gelijkvloers. De kinderen zeiden: we willen dat je het makkelijker krijgt. Dat grote huis is zo’n gedoe, dit is veel fijner. Ik zit nu op het mooiste plekje van Loosduinen. Eerst dacht ik: aan onderburen ben ik niet gewend, maar het is zo stil dat niemand last van elkaar heeft. Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het geeft ook de kinderen rust.”