Oranje Riddersdreef nog nét geen Marktweg

Elke keer doen ze er wat aan, Michel en zijn kleinzoon Alfons, bewoners aan de Riddersdreef. Maar bij dit EK hebben ze extra uitgepakt. Hun straat kan bijna in het Guinness Book of Records. Michel heeft ze niet geteld, maar het zijn er véél: oranje vlaggetjes tussen de flats en de bomen, ook heel hoog, en dat met alleen een ladder. “Ja, mooi hè? Zelf heb ik er niet zo veel opgehangen hoor, de meeste heeft Alfons gedaan,” wijst hij. 

6 weken versieren

Kleinzoon Alfons vertelt: “We zijn 6 weken geleden begonnen. Elke dag na schooltijd ben ik ermee bezig geweest, en natuurlijk in het weekend. Ik ben langs de deuren gegaan om geld in te zamelen en heb ook langsrijdende auto’s aangehouden voor een bijdrage. Daarvan hebben we al die versieringen gekocht.” Michel knikt en zegt: “En van Staedion hebben we deze oranje tent gekregen, zodat we met de buurt de wedstrijden kunnen kijken. En ze hebben geholpen met folders maken, die we in de straat in de brievenbus hebben gedaan. Vanochtend heb ik de televisie uit de slaapkamer in de tent gezet en de speakers aangesloten.” Hij draait aan een paar knoppen en even later knalt Marco Schuitmaker door de straat: “Ik weet nu dat de Oranjebewaarder bestaat!”

Net als 1988

Het is gezellig in het tentje. Een Surinaamse buurvrouw heeft hapjes meegebracht en er zitten al aardig wat mensen klaar. Verklede en geschminkte kinderen lopen rond tussen de in oranje uitgedoste volwassenen. Dan start de wedstrijd. Terwijl Michel de bal op het tv-scherm in de gaten houdt, zegt hij er zeker van te zijn dat Oranje straks in de finale staat. “Sterker nog, ze gaan het EK winnen!” Zijn buurman Soeresh knikt. Net als Marco Schuitmaker denkt hij dat het even prachtig wordt als in 1988. Toen won Nederland de finale tegen de Sovjet-Unie – wie vergeet ooit dat schitterende doelpunt van Marco van Basten? Dat heeft Soeresh met eigen ogen gezien gebeuren. “Ik was erbij, bij de kwartfinale in Gelsenkirchen en bij de finale in München, wat een feest!”

Iedereen de weg op

Soeresh is optimistisch over dit EK: “Het is een goed elftal, ze maken een goede kans. Dat ze de kwartfinale gaan halen is wat mij betreft 100% zeker. Ik denk dat Nederland en Frankrijk doorgaan, en dat ze dan in de finale tegen elkaar spelen. Net als Nederland in 1988 in de finale tegenover de Sovjet-Unie stond, waar het eerst van had verloren.” Michel herinnert zich: “Na die finale ging iedereen de weg op, je kon nergens meer door!”

3 hoogwerkers

De wedstrijd is al een tijdje bezig en de stemming is opperbest, want Nederland heeft zojuist een doelpunt gemaakt met een kopbal van de boomlange Adam Buksa. De hele Riddersdreef juicht. Dat na een halfuur de gelijkmaker van Polen volgt, mag de pret niet drukken. Als alles oranje is, is het sowieso gezellig, én de zon schijnt! Alfons geniet met volle teugen, ook van de complimenten voor de versieringen. “Tja,” zegt hij bescheiden, “het is niet de Marktweg, daar komt zelfs de koning langs. Maar daar zijn ze met 30 of 40 man en 3 hoogwerkers bezig geweest. Dan zijn we hier nog ver gekomen. Het is mooi zo. En deze tent is gaaf, we zijn beloond voor onze inzet. Dat is hartstikke leuk.”

Oranje huis

In de rust wil Michel nog even zijn andere grote trots tonen: zijn oranje huis. Overal waar je kijkt hangt het vol oranje en rood-wit-blauw. Stralend kijkt hij rond. “Gaaf hè?” Maar in de tweede helft wordt zijn blik weer naar het scherm getrokken, waar de mannen van Oranje keihard strijden om de winst. Schuitmaker krijgt gelijk: Weghorst scoort de winnende goal! Michels dag kan niet meer stuk. En vrijdag wordt het vast weer gezellig in de oranje tent, als Nederland uitkomt tegen Frankrijk. Laat die Oranjebewaarder maar blijven!