Van Ruimzicht naar Loosduinen: “Het is hier heerlijk wonen!”

Vooral Paul had er moeite mee, de flat achterlaten waar hij 46 jaar met Tineke had gewoond. “Ik vond het helemaal niks,” zegt hij. “Maar ja, we moesten eruit, het kon niet anders. We woonden in de Dreven, Gaarden en Zichten. Die buurten gaan ze helemaal vernieuwen. Toen de verhuizing eraan zat te komen, heb ik hele nachten buiten gezeten. Ik kon er niet van slapen.”

Praatje maken

“Moet je hem nu zien,” zegt Tineke lachend. “Hij is helemaal opgeknapt. Hij doet meer dan hij in jaren heeft gedaan.” Paul knikt. “Elke maandag doe ik vrijwilligerswerk in het woonzorgcentrum, dan schenk ik koffie en maak ik praatjes met de mensen daar. En ik ga op visite bij mensen die bijna geen bezoek krijgen. Nooit gedacht dat ik dat ooit nog eens zou doen. En ik praat met iedereen hier in de buurt. In het begin sliep ik slecht, maar dat is helemaal voorbij.”

Staedion heeft goed gezorgd

Tineke straalt als ze vertelt: “Het is zó mooi hier! We hebben alles fris gewit en nieuwe spulletjes gekocht. We zijn er ontzettend blij mee. Staedion heeft echt goed voor ons gezorgd, we zijn ze heel dankbaar. Serina van Staedion is bij ons komen praten over wat we wilden, en of we na de renovatie nog terug wilden, maar ik heb meteen gezegd dat ik wel naar een seniorenwoning in Loosduinen wilde. We hebben niet eens zelf hoeven zoeken, Serina kwam hiermee. Toen ik de eerste keer binnenkwam, wist ik het meteen: dit is mijn huisje. We hadden de tijd tot december, maar al in juni zijn we hierheen verhuisd.” Paul moest wel even slikken: “Na 46 jaar wilde ik gewoon niet weg uit Ruimzicht. Maar ik ben blij met deze verandering.”

Juiste moment

Het oude huis had achterstallig onderhoud, vertelt Tineke. “Het was een flat uit de jaren 50 die in 1992 was gerenoveerd. Daarna was er niks meer aan gedaan. Het was oud, met buizen in de keuken en zo. En we zaten op 4 hoog zonder lift. We zijn in de 70, dus dat is dan geen pretje.” Paul zucht. “Nee, echt niet. Als je eenmaal boven was, ging je de deur niet meer uit. Die verhuizing kwam precies op het juiste moment. Hier kunnen we er makkelijk even uit. We hebben zelfs een terrasje aan de achterkant. Vanochtend hebben we in het zonnetje zitten eten, heerlijk!”

Veel sociale contacten

Wat ze heel verrassend vinden, zijn alle sociale contacten. Paul: “Het is ongelofelijk hoeveel mensen we nu al hebben leren kennen, in die 9 maanden dat we hier wonen.” Tineke vertelt: “We dachten dat we de oude buurtjes nog wel eens zouden zien, maar die contacten zijn verwaterd. En geen van onze buren gaat terug naar Ruimzicht. Het is heel fijn dat we hier mensen hebben gevonden met wie het meteen klikte.”

Even een traan

Het wennen duurde daardoor ook niet lang. Alleen koken op inductie was in het begin lastig. Pauls lach schalt door de kamer. “Ging Tien een eitje koken: 88 minuten! Haha, het was helemaal paars!” Tineke grinnikt. “Ja, dat was even wennen, maar dat gaat nu hartstikke goed. Dat was echt het enige. Verder is het hier heerlijk wonen. Een klein stukje lopen hiervandaan zijn de winkels, de buurt is gezellig, het huis is heel fijn. Wat wil je nog meer?” Paul: “Toen we de sleutel gingen inleveren, hebben we wel even een traan gelaten. We hebben daar leuk gewoond en een leuke tijd gehad. Maar we zijn dankbaar voor dit huis. Mij krijg je hier niet meer weg.” Hij lacht: “Ik ga alleen nog maar naar Ockenburg!”