Zicht vanaf Ruimzicht: nu nog lege bouwplaats
Recht tegenover de flat van André Hulshof aan Ruimzicht is de hele dag door van alles te zien: waar ooit zijn overburen in eengezinswoningen woonden, is het nu een kale vlakte. Straks verrijst daar nieuwbouw. Vanaf zijn balkon kan André het allemaal goed volgen. Dat doet hij dan ook graag.
“Wat je nu hoort is het boren van palen,” wijst André. “Die gaan in de grond voor de stevigheid, net als heipalen. Maar dit boren hoor je bijna niet. Een tijdje terug hebben ze op de Beresteinlaan geheid en dat kon je tot hier horen!” Zijn balkondeur staat open en binnen klinkt wel geronk, maar André heeft er geen last van. “Nee hoor, dat stoort mij niet. Toen ze kwamen slopen was er meer lawaai, maar ook dat vond ik niet erg.”
Bedrijvigheid
André vindt het leuk om te kijken wat er op de bouwplaats gebeurt. “Kijk, daar links zijn ze nog met de palen bezig. Er gaan er in totaal zo’n 460 de grond in. Aan de overkant zijn ze al verder, daar storten ze binnenkort de fundering. Ik loop er altijd even langs als ik boodschappen ga doen. En straks komen er twee grote bouwkranen op het terrein. Ik sta vaak op het balkon te kijken. Er is steeds meer bedrijvigheid. Op de plek waar die grote bouwkeet staat, kwamen ze eerst rijplaten leggen. Ik zat met mijn buurjongen te kijken en zei tegen hem: waarom zouden ze dat doen? Nou, dat werd al snel duidelijk, want daarop kwam die bouwkeet.”
Sahara
Niet lang geleden zag het er hier heel anders uit, zegt hij: “Er stonden rijtjeshuizen en in september vorig jaar waren die bijna allemaal leeg. In sommige huizen zat nog antikraak. Daarna werden alle ramen met gaatjesplaat dicht gemaakt. De sloop begon met het weghalen van asbest. Daarna volgde het stevige werk: tegels en keukens eruit, daken eraf en vervolgens de muren plat. Dat gaf een hoop stof, het leek de Sahara wel.” Toen was alles ineens kaal. “Dat was wel raar, ja. Ik woon hier nu 12 jaar en heb altijd tegen die huisjes aangekeken. Nu is het een woestijn. En eind 2025 worden de nieuwe huizen opgeleverd.”
Urgentieverklaring
André kan nog best een tijd genieten van de bedrijvigheid, want zijn flat moet in december 2024 leeg zijn voor sloop. “Ik vind het jammer dat ik weg moet, want ik heb het hier naar m’n zin. Ik zit lekker centraal met een winkelcentrum dichtbij en tram 9 en bus 21 en 25. En ik heb nu 77 vierkante meter, die krijg ik niet meer. Wel wil ik graag een woning met 2 slaapkamers.” Hij was al begonnen met zoeken, maar dat heeft weinig zin, vertelt hij: “Pas in december krijg ik een urgentieverklaring. Ik had al iets gevonden, maar omdat ik nog niet urgent was, zou ik geen verhuiskostenvergoeding krijgen. Dus nu wacht ik nog even.”
Twee keer verhuizen
Als het lukt, wil hij graag terugkomen. “Liefst vind ik hier in de buurt iets, anders moet ik verder weg gaan wonen. Bevalt dat, dan blijf ik daar misschien. Zo niet, dan wil ik gebruikmaken van het recht om terug naar de wijk te komen. Dan moet ik wel een periode overbruggen en twee keer verhuizen, maar als ik dan in een goed huis kom, vind ik het dat wel waard. En zo veel spullen heb ik niet.” Maar voorlopig kan André nog even vooruit op zijn vertrouwde balkon met uitzicht op een kale vlakte die vast heel mooi gaat worden.
